Sosnówka to duża wieś łańcuchowa, leżąca na granicy Pogórza Karkonoskiego i Kotliny Jeleniogórskiej. Tradycyjnie dzieli się na Sosnówkę Dolną, leżącą na terenie Kotliny Jeleniogórskiej w dolinie Sośniaka i Sosnówkę Górną, ciągnącą się na północno-wschodnim zboczu Skiby.

Pierwsze zapiski o Sosnówce pochodzą z XIII wieku i mówią o niewielkiej osadzie, powstałej przy starej Babiej Ścieżce znajdującej się u wylotu Pogańskiej Doliny, obok Dobrego Źródła pod Grabowcem, gdzie zbudowano jedną z pierwszych świątyń w Sudetach. Sosnówka pierwszy raz została wymieniona w dokumencie kapituły wrocławskiej z 1305 roku, a z 1318 roku pochodzą wzmianki o wysokości czynszu, podczas których wspomniany został miejscowy kościół, będący filią parafii w Sobieszowie. Z 1366 roku pochodzą informacje, że książę świdnicko-jaworski Bolko II Mały nadał 3 marki czynszu z dóbr w okolicy Świerzawy na utrzymanie kaplicy św. Anny.

Pod koniec XIV wieku Sosnówka leżała w dobrach rodu von Schaffgotschów i wchodziła w skład majątku w Podgórzynie. Podobnie jak w okolicznych wsiach, tak i w Sosnówce szybko rozprzestrzeniła się reformacja i już w 1524 roku ewangelicy przejęli kościół katolicki, który oddano dopiero w 1654 roku w związku z wprowadzoną tzw. redukcją. Wieś rozwijała się bardzo spokojnie, lecz nie ominęły ją skutki wojny 30-letniej, podczas której uległa niewielkiemu zniszczeniu.

Szybszy rozwój Sosnówki nastąpił dopiero na początku XVIII wieku, kiedy to jeleniogórski kupiec Sendemus nabył od niejakiego Bakera, który był dworzaninem hrabiego Schaffgotscha, ziemie powyżej wsi i założył tam Sosnówkę Górną, która szybko stała się osadą tkacką. W 1711 roku powstał pierwszy warsztat tkacki Melchiora Reimanna, który słynął z produkcji woali i bielizny stołowej.

W 1745 roku we wsi powstał pierwszy drewniany, ewangelicki dom modlitw. Wówczas we wsi mieszkało 29 kmieci oraz 195 zagrodników i 177 chałupników, co wskazuje na to, że była to już dość duża wieś. Na początku XIX wieku, wieś była bardzo znana z produkcji adamaszku. W 1816 roku do wsi należały 3 kolonie i już wówczas była popularnym miejscem wyjścia na wycieczki w Karkonosze. Dużym zainteresowaniem cieszyły się spacery na Grodną, a szczególnie na wzniesioną tam wieżę widokową. Od 1785 roku działał tu jako przewodnik górski Jerzy Suchodolski, polski szlachcic, emigrant polityczny. W 1825 roku do Sosnówki należały 4 kolonie: Broniów, Głębock, Raszków i Czerwoniak oraz kaplica św. Anny. We wsi było 215 domów, 2 kościoły, 2 szkoły ewangelickie z nauczycielem i pomocnikiem nauczyciela, szkoła katolicka z nauczycielem, 2 młyny wodne i karczma. Było tutaj aż ośmiu piekarzy i działały 83 warsztaty tkackie. Po przybyciu w Kotlinę Jeleniogórską Tyrolczyków i dla ich osiedlenia rozparcelowano folwark dworski, tworząc kolonię Radzicz. Po utworzeniu w 1880 roku organizacji turystycznej RGV, w Sosnówce działała już jego sekcja, co znacząco wpłynęło na rozwój turystyki w tym regionie. Na początku XX wieku zaczęły powstawać nowe gospody i pensjonaty i zbudowano kąpielisko. Uruchomiono wytwórnię słynnego na całą okolicę pieczywa, kontynuując tym samym miejscowe tradycje piekarskie. Sosnówka stała się tak ważnym miejscem lokalnej turystyki, że w 1913 roku, została ujęta w projekcie budowania prywatnej kolejki hrabiego von Schaffgotscha, łączącej Sobieszów Kowarami, do której realizacji nigdy nie doszło.

Po II wojnie światowej wieś nadal utrzymała swój charakter rolniczo wczasowy. Jak grzyby po deszczu zaczęły powstawać ośrodki FWP. Z czasem jednak fundusz pracowniczy upadł i zakładowe majątki zostały odkupione, a na ich miejscu powstały prywatne pensjonaty. Sosnówka swoją popularność zawdzięcza również powstałym w latach 1986 – 2001, zbiornikowi wody pitnej o pojemności 14 mln m³.

Dzisiaj Sosnówka nadal cieszy się dużym zainteresowaniem. Powstają nowe ośrodki wczasowe i SPA. Nadal jest popularnym miejscem wędrówek pieszych, ale i miejscem, gdzie chętnie osiedlają się nowi mieszkańcy.